به جهان می ماند این دلم

جا مانده است چیزی، جایی که هیچگاه دیگر هیچ چیز جایش را پر نخواهد کرد

به جهان می ماند این دلم

جا مانده است چیزی، جایی که هیچگاه دیگر هیچ چیز جایش را پر نخواهد کرد

شادی

طفلی به نام شادی، دیریست گمشده ست

با چشمهای روشنِ براق

با گیسویی بلند به بالای آرزو

هرکس از او نشانی دارد

ما را کند خبر

این هم نشان ما :

یک سو خلیج فارس سوی دگر خزر  

شفیعی کدکنی

نظرات 5 + ارسال نظر
هانی سه‌شنبه 7 دی 1389 ساعت 20:22

خیلی دل نشین بود

baby سه‌شنبه 7 دی 1389 ساعت 20:29 http://memoirs.blogsky.com

likeeeeeeeeeeeeeeeeeee it

مریم سه‌شنبه 7 دی 1389 ساعت 20:58

گم نشده
فقط انگار رعنای ما گاهی اون و نمیبینه
مگه نه؟

شادی داریم تا شادی مریمی جونم..................

baby سه‌شنبه 7 دی 1389 ساعت 21:10 http://m

کامنت دونیت رو عشق است بانو...

مجتبی چهارشنبه 8 دی 1389 ساعت 23:31 http://motavald-mehr.blogsky.com

وچه زیبا گفت از خلیج تا خزر.
استاد جایت خالی
مرسی از وب دلنشینت

ممنون از حضور گرمت

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد